Πολλές φορές στην εγγλέζικη τεχνική, όταν δεν χρειάζεται να ρίξουμε σε μεγάλη απόσταση την αρματωσιά μας και υπάρχουν έντονα ρεύματα, δεν υπάρχει και λόγος να χρησιμοποιήσουμε ερματισμένους εγγλέζικους φελλούς. Σ’ αυτή την περίπτωση, επιλέγουμε ανερμάτιστους εγγλέζικους φελλούς, γνωρίζοντας πως με την επιλογή αυτή θα έχουμε περισσότερη ευαισθησία στο τσίμπημα και λόγω του τρόπου στησίματος των μολυβιών, θα έχουμε καλύτερο στήσιμο στην περίπτωση που υπάρχει έντονο ρεύμα…

Γνωρίζοντας τις συνθήκες που θα ψαρέψουμε και ανάλογα τον εξοπλισμό που διαθέτουμε, καθορίζουμε πρώτα το πάχος της πετονιάς της μάνας και κατόπιν επιλέγουμε το παράμαλλο. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν θα αποφασίσουμε και το είδος του φελλού που θα μοντάρουμε στην πετονιά μας, έχοντας υπόψη μας πάντα τη χαρακτηριστική καχυποψία με την οποία τρώει ο κέφαλος. Στη συνέχεια, το μήκος του bolognese καλαμιού και το βάθος του σημείου που βρισκόμαστε, είναι αυτό που θα μας υποδείξει αν θα φτιάξουμε σταθερή ή συρόμενη αρματωσιά...

Με το πέρασμα των χρόνων πάρα πολλοί ψαράδες ασχολήθηκαν με το ψάρεμα των λαυρακιών, ψάρια ποθητά σε όλους, κάνοντάς τα όμως να πονηρεύουν όλο και περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, ψαρεύοντας με ελαφριές τεχνικές μπορούμε ακόμη να έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Το λαυράκι στη χώρα μας, για πάρα πολλά χρόνια ψαρευόταν με ζωντανά δολώματα όπως γαρίδα, κεφαλόπουλο ή χέλι και φυσικά με πετονιές στο χέρι. Οι επιτυχίες ήταν πολλές, αναγκαστικά όμως οι διάμετροι πετονιάς κάθε τόσο μίκραιναν για να νικηθεί η "επίκτητη" καχυποψία των ψαριών. Σήμερα, χρησιμοποιώντας τα ίδια δολώματα, με μικρότερες διαμέτρους πετονιάς και ψαρεύοντας με σύγχρονες τεχνικές όπως το bolognese ή το εγγλέζικο, μπορούμε να έχουμε επιτυχίες. Πέρα όμως από αυτό, το ψάρεμα του λαυρακιού με ελαφριές τεχνικές είναι αρκετά πιο διασκεδαστικό, πιο αποδοτικό και ασφαλέστερο από το ψάρεμα στο χέρι με καρούλια...