Κείμενο - φωτογραφίες: Γιάννης Γιατράκος
Bigattini... με αφορμή ένα πρόσφατο μήνυμα φίλου σχετικά με την αποδοτικότητα του συγκεκριμένου δολώματος, σκέφτηκα να υπενθυμίσω μερικά πράγματα σχετικά μ' αυτό... Το bigattini κατ' αρχήν δεν ανήκει στην κατηγορία των Top δολωμάτων από μόνο του και ξεκαθαρίζω πως στην πραγματικότητα δεν προσφέρει τίποτα ή σχεδόν απολύτως τίποτα σε σχέση με άλλα δολώματα είτε μιλάμε για σκουλήκια είτε μιλάμε για ζυμάρια.
Αυτό συμβαίνει για εκατοντάδες λόγους με τον κυριότερο να είναι ότι πολλές φορές οι ψαράδες που το χρησιμοποιούν δεν μαλαγρώνουν αρκετή ποσότητα από αυτό και τελικά και ψάρια δεν παίρνουν εφόσον δεν κατάφεραν να τα κρατήσουν στην ψαρεύτρα τους και το γυρίζουν σπίτι, όπου τελικά αν δεν πάνε σύντομα κάποιο ψάρεμα, να τους χαλάσει και να το πετάξουν. Έτσι καταλήγουν να αγοράζουν μικρή ποσότητα η οποία δεν επαρκεί φυσικά για να έχουν θετικά αποτελέσματα, ενώ θα μπορούσαν να το αξιοποιήσουν κατάλληλα και να έχουν την έκβαση που επιθυμούν στο ψάρεμα τους. Το bigattini για να αποδώσει σωστά, πρέπει η μεγαλύτερη ποσότητα του δολώματος να αξιοποιείται για μαλάγρα, που σημαίνει ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μαλαγρώνουμε με ελάχιστα σκουληκάκια το σημείο που ψαρεύουμε, κρατώντας ζωηρό το ενδιαφέρον των ψαριών που βρίσκονται στην περιοχή. Γενικά να αναφέρω πως το χειμώνα το μαλάγρωμα είναι πιο πλούσιο σε ποσότητες και σε πιο σύντομα διαστήματα μεταξύ τους, ενώ την άνοιξη, το φθινόπωρο και το καλοκαίρι ελάχιστα πιο συντηρητικό στα παραπάνω κι αυτό λόγω καλύτερης θερμοκρασίας του νερού της θάλασσας που αυξάνει την κινητικότητα των ψαριών. Τι συμβαίνει όμως αν παρατηρούμε ιδίως σε γνωστά μέρη όπου γνωρίζουμε την ύπαρξη ψαριών αλλά δεν έχουμε αποτελέσματα; προσωπική άποψη πάντα είναι πως το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε το βάθος που ψαρεύουμε προς τα πάνω ή και προς τα κάτω.
Το bigattini κατ' αρχήν δεν ανήκει στην κατηγορία των Top δολωμάτων από μόνο του και ξεκαθαρίζω πως στην πραγματικότητα δεν προσφέρει τίποτα ή σχεδόν απολύτως τίποτα σε σχέση με άλλα δολώματα είτε μιλάμε για σκουλήκια είτε μιλάμε για ζυμάρια...
Αν δεν αλλάξει κάτι, η επόμενη κίνηση είναι να δολώσουμε μαζί με τα ζωντανά bigattini κι ένα (πιθανόν να βρούμε μερικά μαζί με τα ζωντανά) caster, δλδ., μια προνύμφη η οποία έχει αποκτήσει αυτό το καφέ - πορτοκαλί - κίτρινο χρώμα και είναι στη διαδικασία να γίνει μύγα. Η ιδιότητα του caster είναι ότι εκτός από την πλούσια πρωτεΐνη που περιέχει όπως και τα ζωντανά φυσικά, είναι και τραγανιστή κάτι που μάλλον έλκει τα ψάρια. Μια ακόμη ιδιότητα των casters είναι ότι καθυστερούν κατά κάποιο τρόπο την αρματωσιά μας προς το βυθό, ειδικά αν έχουμε πολύ μακρύ παράμαλλο με σταθερή αρματωσιά και έχουμε δολώσει πάνω από ένα στο αγκίστρι μας. Το επόμενο βήμα για να δούμε τι συμβαίνει αν τα ψάρια δεν τρώνε, είναι να δολώσουμε κάποιο σκουλήκι που πιθανόν να έχουμε μαζί μας μαζί μ' ένα bigattini στην άκρη του για να μη μας φύγει στη βολή. Σκουλήκια που μπορούμε να προμηθευτούμε φτηνά και να έχουμε σχεδόν πάντα μαζί μας, είναι το μαύρο, ο ακροβάτης, η τριχιά κ.ά. Τέλος, η πιο οικονομική και αποδοτική λύση είναι να βγάλουμε από τα βράχια που ίσως ψαρεύουμε, μερικές πεταλίδες ή σαλιγκαράκια και να δοκιμάσουμε μ' αυτά. Αν και πάλι δεν αλλάξει κάτι, τότε το πιο πιθανό είναι είτε να ήμαστε εκτός σωστής ώρας της διατροφικής δραστηριότητας των ψαριών είτε συμβαίνει κάτι που εκείνη τη στιγμή τα ενοχλεί όπως κάποια κυνήγια από μεγαλύτερα ψάρια, η εμφάνιση φώκιας, δελφινιών ή ακόμα και κάποιος μικρός σεισμός ο οποίος τα επηρέασε μεν αλλά δεν έγινε αντιληπτός από εμάς. Φυσικά δεν θα κάνω καμία αναφορά στο σωστό τόπο, στις αρματωσιές, στους φελλούς ή σε κάποιο άλλο αξεσουάρ, γιατί δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να καλυφθεί εδώ αν και όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους...