Η πρώτη είναι φυσικά η σταθερή αρματωσιά, η οποία μπορεί να φτάσει σε μέγιστο μήκος, το μήκος του καλαμιού μας και η δεύτερη είναι η συρόμενη αρματωσιά η οποία δεν έχει περιορισμούς όσον αφορά το καλάμι μας. Η σταθερή αρματωσιά, ψαρεύεται σε βυθούς έως και λίγο μεγαλύτερους από το μήκος του καλαμιού μας και φυσικά, περιορίζεται από αυτό. Εννοείται, ότι με μεγαλύτερο μήκος καλαμιού, μπορούμε να αυξήσουμε το μήκος της σταθερής αρματωσιάς και είναι προτιμότερο, αν οι συνθήκες μας το επιτρέπουν, να ξεκινήσουμε το ψάρεμα μ' αυτή. Σε βυθούς με μέγιστο μήκος τα 6 - 7 μέτρα και ειδικότερα το καλοκαίρι που τα νερά έχουν ζεσταθεί και τα ψάρια κινούνται πιο εύκολα στη παράκτια ζώνη, η σταθερή αρματωσιά είναι ότι καλύτερο έχουμε να κάνουμε, από άποψη παρουσίας δολώματος, διακριτικότητας και αμεσότητας στο τσίμπημα. Σημαντικός παράγοντας επιτυχίας, είναι το καλό και συνεχές μαλάγρωμα, κυρίως με bigattini και λιγότερο με τη χρήση άλευρων - μαλάγρας και αυτό κυρίως τους ζεστούς μήνες, όπου η χρήση μαλάγρας σε ρηχά νερά - εκτός εξαιρέσεων - μόνο προβλήματα μπορεί να μας δημιουργήσει. Αντίθετα, η χρήση μαλάγρας σε μορφή άλευρων το χειμώνα ή αν ψαρεύουμε σε βαθιά νερά  κατά την ανοιξιάτικη περίοδο και μετά, επιβάλλεται από την ίδια τη τεχνική και τη λογική που θέλει τη μαλάγρα, να καλεί τα ψάρια στη ψαρεύτρα μας.

Η δεύτερη βασική αρματωσιά της τεχνικής του εγγλέζικου, είναι φυσικά η συρόμενη αρματωσιά, η οποία πραγματοποιείται σε σημεία όπου το βάθος δεν μας επιτρέπει τη χρήση σταθερής αρματωσιάς και απευθύνεται σε βυθούς από 7 μέτρα και πάνω. Ο πιο απλός τρόπος για το στήσιμό της, είναι να χρησιμοποιήσουμε ίδιου μεγέθους - βάρους μολύβια, έχοντας σαν κανόνα πως καλύτερη παρουσίαση έχουν τα πολλά και μικρότερα μολύβια, παρά λίγα και μεγαλύτερα. Ένα παράδειγμα για την κατανόηση των παραπάνω, είναι σε φελλό x+2 ή x+3. Στο +2 φελλό, προτιμάμε να τοποθετήσουμε 20 μολύβια των 0,10 γραμ., παρά 10 μολύβια των 0,20 γραμ., και αυτό γίνεται για καλύτερη παρουσίαση του δολώματος, πιο αργό κατέβασμα της αρματωσιάς στο βυθό και μικρότερα κενά ανάμεσα από τα μολύβια. Το ίδιο και στη περίπτωση του +3 φελλού, όπου είναι καλύτερα 30 μολύβια των 0,10 γραμ., από 15 μολύβια των 0,20 γραμ., ή ακόμα και 20 μολύβια των 0,15 γραμ., αντίστοιχα.

Σε όλες τις περιπτώσεις, ισχύει ότι ποτέ δεν ερματίζουμε από την αρχή οριακά το φελλό μας γιατί είναι πιο εύκολο να προσθέσουμε μολύβια στη συνέχεια αν φυσικά τα χρειάζεται ο φελλός για να ερματιστεί σωστά, παρά να προσπαθούμε εκ των υστέρων να τα αφαιρέσουμε. Στη συρόμενη αρματωσιά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα δύο μήκη φελλού ανάμεσα στα πάνω μολύβια και πριν ακριβώς από το φελλό, για να μην μπερδεύεται το σύνολο στο πέταγμα και τέλος το άπλωμα της αρματωσιάς μας λίγο πριν πέσει στο νερό. Το παράμαλλο φυσικά θα έχει μήκος τουλάχιστον 2 μέτρα στις περισσότερες περιπτώσεις και αν οι συνθήκες το επιβάλλουν (ιδιαίτερα ψάρια όπως ο κέφαλος που τρώνε χαμηλά και δεν επηρεάζονται από τα μολύβια ή τη παρουσία έντονου ρεύματος), μπορούμε να ερματίσουμε αν θέλουμε και το παράμαλλο χωρίς να χάνουμε σε ελαστικότητα, που στην εγγλέζικη τεχνική, κρίνεται απαραίτητο καθώς θα μας γλυτώσει από πολλά και αναπόφευκτα λάθη κατά τη διάρκεια των ψαρεμάτων μας...