Κατασκευή θηλιάς
Επιλέγοντας τη σύνδεση θηλιά με θηλιά, εννοούμε ότι θα κατασκευάσουμε μία θηλιά στο παράμαλλο και μία στη μάνα, τις οποίες θα συνδέσουμε μεταξύ τους. Ο τρόπος κατασκευής αυτών των δύο θηλιών είναι ίδιος και τα βήματα που θα ακολουθήσουμε είναι τα εξής:

Προτού σφίξουμε, πρέπει να σαλιώσουμε τον κόμπο ώστε αυτός να δεθεί καλά, κάτι που γίνεται σε όλους τους κόμπους στο ψάρεμα. Αυτόν τον τρόπο κατασκευής της θηλιάς τον κάνουμε και στη μάνα και στο παράμαλλο.
Έχει μεγάλη σημασία το μήκος των θηλιών που κατασκευάσαμε να είναι το ίδιο, γιατί οι ίδιου μήκους θηλιές αντέχουν ισόποσα την τάση που ασκείται κατά την διάρκεια της μάχης με το ψάρι. Αν θέλουμε να πετύχουμε ίδιου μήκους θηλιές, υπάρχει στο εμπόριο ειδικό αξεσουάρ που μας βοηθάει στο σκοπό αυτό (βλέπε παρακάτω - Stonfo).

Σύνδεση θηλιάς με θηλιά
Έχοντας κατασκευάσει τις δύο θηλιές απομένει η σύνδεσή τους, η οποία αν και φαίνεται απλή υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή.

Αυτός είναι ο σωστός τρόπος σύνδεσης και οι δύο οι θηλιές φαίνονται σαν να έχουν μια συνέχεια μεταξύ τους δημιουργώντας έναν ισχυρό δεσμό. Ο λάθος τρόπος σύνδεσης είναι όταν η θηλιά του παράμαλλου δημιουργήσει έναν κόμπο φίμωσης με τη θηλιά της μάνας, όπως θα δείτε στην φωτογραφία...

...και έχει σαν αποτέλεσμα η θηλιά του παράμαλλου να "κοιτάει" προς το αγκίστρι. Στην περίπτωση αυτή η θηλιά του παράμαλλου είναι τσακισμένη και πιέζει τη θηλιά της μάνας σε σημείο που όταν η τάση είναι πολύ μεγάλη, τείνει να την κόψει. Αυτού του είδους τη "συνεργασία" των δύο θηλιών πρέπει να την αποφεύγουμε, γιατί μπορεί να μας κοστίσει στη μάχη με έναν ισχυρό αντίπαλο.

Σύνδεση με στριφτάρι
Άλλος τρόπος σύνδεσης του παράμαλλου με τη μάνα, είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ μικρό στριφτάρι υψηλής ποιότητας και αντοχής. Ο πιο ασφαλής τρόπος για να γίνει αυτή η σύνδεση, είναι να κάνουμε πάλι θηλιές στο παράμαλλο και στην μάνα, με τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω, τις οποίες θα περάσουμε από τα κρικάκια του στριφταριού. Η διαδικασία είναι η εξής:

Η σύνδεση με στριφτάρι έχει το πλεονέκτημα ότι δεν επιτρέπει να βερινιάσει ούτε το παράμαλλο ούτε η μάνα. Από την άλλη όμως, έχει κάποια σοβαρά μειονεκτήματα τα οποία είναι:
Ανάμεσα στη σύνδεση μάνας – παράμαλλου, μεσολαβεί ένα άκαμπτο υλικό με αποτέλεσμα η αρματωσιά μας να μειονεκτεί σε ελαστικότητα έναντι της σύνδεσης θηλιάς με θηλιά. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι κατά την διάρκεια του καρφώματος ή των απότομων κεφαλιών του ψαριού, δεν αποσβένονται ικανοποιητικά οι ισχυρές τάσεις που δημιουργούνται ("σοκ" της πετονιάς).

Οι κόμποι που δημιουργούνται μεταξύ θηλιών και στριφταριού, αναγκαστικά είναι τύπου φίμωσης με συνέπεια να τσακίζουν και να είναι μικρότερης αντοχής σε σχέση με τη σύνδεσης θηλιάς με θηλιά. Παρόλα αυτά, οι κόμποι αυτοί είναι αρκετά πιο ανθεκτικοί στις λεπτές πετονιές από οποιονδήποτε άλλο κόμπο υπάρχει και έχει δοκιμαστεί, για σύνδεση πετονιάς με στριφτάρι.

Αν χρησιμοποιήσουμε στριφτάρι στη σύνδεση της μάνας με το παράμαλλο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε να υπολογίσουμε το βάρος του στριφταριού, το οποίο αν και είναι μικρό, δεν είναι αμελητέο και θα πρέπει πάντα να το λαμβάνουμε υπόψιν μας στο συνολικό ερμάτισμα του φελλού.

Για θηλιές ίδιου μήκους
Το αξεσουάρ αυτό της εταιρείας Stonfo (φωτό α) μοιάζει σαν ένα μικρό παχύμετρο με δύο αξονάκια διαφορετικού μήκους. Ο ένας άξονας μετακινείται πάνω στο κυρίως σώμα, το οποίο έχει ανάγλυφο υποδεκάμετρο. Ο μετακινούμενος άξονας, διαθέτει ένα μικρό σφιγκτήρα που μας επιτρέπει να ρυθμίζουμε το μήκος της θηλιάς που θέλουμε να κατασκευάσουμε.
Η χρήση του αξεσουάρ αυτού είναι πολύ απλή και γίνεται στη φάση που το διπλωμένο κομμάτι της πετονιάς μας έχει δημιουργήσει ένα "οχταράκι".

Αν δεν βρείτε το αξεσουάρ αυτό στο εμπόριο, μπορείτε να κατασκευάσετε κάτι πολύ πιο απλό αλλά εξίσου πρακτικό. Το μόνο που χρειαζόμαστε από υλικά είναι ένα κομμάτι ανοξείδωτη βέργα διαμέτρου 2 - 3 χιλιοστών η οποία έχει την ιδιότητα να μη σκουριάζει. Από τη βέργα αυτή, κόβουμε τρία κομμάτια με μήκος πέντε, τέσσερα και δύο εκατοστά. Αν κολληθούν με τον τρόπο που φαίνεται στη φωτογραφία (φωτό β), το αξεσουάρ μας είναι έτοιμο και στο μόνο που υστερεί σε σχέση με αυτό του εμπορίου, είναι ότι το μήκος της θηλιάς που δημιουργείται, είναι πάντα σταθερό. Καλό είναι πριν κολλήσουμε τα αξονάκια μεταξύ τους, να τροχίσουμε ελαφρά τις πάνω άκρες αυτών και που έρχονται σε άμεση επαφή με την πετονιά μας.