Κείμενο - φωτογραφίες: Γιάννης Γιατράκος
Με το πέρασμα των χρόνων πάρα πολλοί ψαράδες ασχολήθηκαν με το ψάρεμα των λαυρακιών, ψάρια ποθητά σε όλους, κάνοντάς τα όμως να πονηρεύουν όλο και περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, ψαρεύοντας με ελαφριές τεχνικές μπορούμε ακόμη να έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Το λαυράκι στη χώρα μας, για πάρα πολλά χρόνια ψαρευόταν με ζωντανά δολώματα όπως γαρίδα, κεφαλόπουλο ή χέλι και φυσικά με πετονιές στο χέρι. Οι επιτυχίες ήταν πολλές, αναγκαστικά όμως οι διάμετροι πετονιάς κάθε τόσο μίκραιναν για να νικηθεί η "επίκτητη" καχυποψία των ψαριών. Σήμερα, χρησιμοποιώντας τα ίδια δολώματα, με μικρότερες διαμέτρους πετονιάς και ψαρεύοντας με σύγχρονες τεχνικές όπως το bolognese ή το εγγλέζικο, μπορούμε να έχουμε επιτυχίες. Πέρα όμως από αυτό, το ψάρεμα του λαυρακιού με ελαφριές τεχνικές είναι αρκετά πιο διασκεδαστικό, πιο αποδοτικό και ασφαλέστερο από το ψάρεμα στο χέρι με καρούλια.
Μοναδικοί περιορισμοί για να μπορέσουμε να έχουμε αποτελέσματα, καθώς όλο και περισσότεροι ψαράδες ασχολούνται εντατικά με το ψάρεμά του, δεν είναι μόνο να καταφέρουμε να παρουσιάσουμε το δόλωμά μας με όσο το δυνατό καλύτερο τρόπο, αλλά να έχουμε τέλεια γνώση του εξοπλισμού μας. Λεπτές πετονιές σε συνδυασμό με έναν ισορροπημένο εξοπλισμό, με άψογους κόμπους, είναι στοιχεία που θα κάνουν τη διαφορά. Το να ελαττώσουμε μόνο τη διάμετρο της μάνας ή του παράμαλλου συνήθως δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει και οι φελλοί μας να είναι διακριτικοί και η κατασκευή της αρματωσιάς μας να είναι η κατάλληλη.
Δολώματα και εξοπλισμός
Με γαρίδα: Ο εξοπλισμός που θα χρειαστούμε για να ψαρέψουμε λαυράκια με ζωντανές γαρίδες, είναι ένα καλάμι bolognese μήκους 4 - 6 μέτρων, μετρίου action ή ένα καλάμι εγγλέζικου μήκους 4 – 4,5 μέτρων, μηχανισμό εξοπλισμένο με πετονιά αρίστης ποιότητας, διαμέτρου 0,16mm και παράμαλλα fluorocarbon διαμέτρου 0,12 – 0,15mm μήκους 1,5 – 2 μέτρων. Αγκίστρια, διαλέγουμε με κοφτερή αιχμή, σε νούμερα 6 – 1, αναλόγως του μεγέθους των δολωμάτων. Φελλούς χρησιμοποιούμε straight με αναγραφόμενο ερμάτισμα 3+2gr, 4+2gr ή κοντόχοντρους μολυβωμένους με θέση για starlight. Ο φελλός μπορεί να είναι σταθερός πάνω στη μάνα σε μήκος 2-5 μέτρα αναλόγως το βάθος που ψαρεύουμε ή κινητός πάνω στη μάνα αν το βάθος ξεπερνάει το μήκος του καλαμιού. Ιδιαίτερη προσοχή δίνουμε στο ερμάτισμα του φελλού ώστε να μην υπερβαίνει το σύνολό του, υπολογίζοντας σε αυτό το βάρος του δολώματος. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι η ζωντανή γαρίδα με τις κινήσεις που κάνει στο νερό, εκτός του ότι προκαλεί με τις δονήσεις της τα λαυράκια, ταυτόχρονα κάνει μικρά βουλιάγματα στο φελλό, μεταφέροντας μας λάθος ενδείξεις. Χρειάζεται υπομονή πριν αποφασίσουμε να καρφώσουμε, δίνοντας στο ψάρι τον απαραίτητο χρόνο να καταπιεί καλά το δόλωμα.
Τις γαρίδες τις οποίες βγάζουμε συνήθως στους μώλους των λιμανιών, φροντίζουμε να τις διατηρούμε ζωντανές με συχνή αλλαγή νερού, στον κουβά που έχουμε ειδικά γι’ αυτές. Δολώνονται, περνώντας το αγκίστρι στο πίσω μέρος του σώματος κοντά στο σημείο που αρχίζει η ουρά και με προσοχή να μην τρυπήσουμε αυτό το μαύρο νεύρο που βλέπουμε στο κέντρο του σώματος, γιατί μετά η γαρίδα δεν αντέχει πολύ ζωντανή.
Με κεφαλόπουλο ή χέλι: Χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα κάποιο από αυτά τα δύο, αποσκοπούμε στα μεγαλύτερα άτομα του είδους και ο εξοπλισμός μας θα πρέπει να είναι ο ανάλογος. Εδώ θα πρέπει να έχουμε ένα ισχυρό καλάμι Bolognese, μήκους 5 – 7 μέτρων ή ένα καλάμι εγγλέζικου μεγάλου action μήκους 4,5 μέτρων. Ο μηχανισμός μας θα είναι εφοδιασμένος με πετονιά διαμέτρου 0,20mm - 0,25mm και τα παράμαλλα θα είναι fluorocarbon διαμέτρου 0,18 – 0,23mm μήκους 1 – 2 μέτρων.
Φελλούς διαλέγουμε εγγλέζικους ή κινητούς bolognese, με άνωση τέτοια που να μας επιτρέπει να δουλέψουμε τα παραπάνω δολώματα και να μην βουλιάζουν καθώς αυτά κινούνται. Τα αγκίστρια, απαραίτητα κοφτερά και φτιαγμένα από ελαφρύ κράμα ώστε να μην κουράζουν τα δολώματα κατά τη πλεύση τους. Τα παραπάνω δολώματα τα δολώνουμε περνώντας τα αγκίστρια με ιδιαίτερη προσοχή σε σημεία όπως είναι η πλάτη και η ουρά, δίνοντας έτσι στο ψάρι ελευθερία κινήσεων ώστε να μην παραξενεύει τα υποψήφια θηράματα. Όσον αφορά τα χέλια, καλό είναι να κόβουμε ένα μικρό κομμάτι από την ουρά ώστε να μην μπορούν να χωθούν στο βυθό.
Η ζωντανή γαρίδα, με τις κινήσεις που κάνει στο νερό, εκτός του ότι προκαλεί με τις δονήσεις της τα λαυράκια, ταυτόχρονα κάνει μικρά βουλιάγματα στο φελλό, μεταφέροντας μας λάθος ενδείξεις...
Τα κεφαλόπουλα τα διατηρούμε ζωντανά σε ειδικό δοχείο με θαλασσινό νερό, χρησιμοποιώντας οξυγονωτή ή αλλάζοντας συχνά το νερό. Τα χέλια μπορούμε να τα διατηρήσουμε με τον ίδιο τρόπο, με την διαφορά ότι είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε νερό από τα μέρη που τα βγάζουμε, καθώς και να προσθέσουμε λίγη άμμο ή χώμα μέσα στο δοχείο. Ψαρεύοντας λαυράκια με bolognese ή εγγλέζικο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με επιτυχία και άλλα δολώματα, όπως είναι το bigattini και η φρέσκια σαρδέλα κομμένη σε φιλέτα. Το ψάρεμα σ’ αυτήν την περίπτωση δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από τα ψαρέματα που κάνουμε για τα υπόλοιπα είδη ψαριών, χρησιμοποιώντας μαλάγρες και τα κλασσικά είδη αρματωσιών.Σε κάθε περίπτωση, όποιος ασχοληθεί αποκλειστικά με τις παραπάνω τεχνικές ψαρεύοντας λαυράκια, θα έχει να θυμάται συναρπαστικές μάχες σαν ίσος προς ίσο, αφού τα εργαλεία είναι λεπτά και το αποτέλεσμα, μέχρι την τελευταία στιγμή παραμένει αμφίρροπο!
Νύχτα, με starlight...
Η χρήση του starlight στο φελλό μας τις σκοτεινές νύχτες συνήθως επιβάλλεται, πρέπει όμως να το έχουμε τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να φωτίζει ελάχιστα και να μην παραξενεύει τα ήδη καχύποπτα ψάρια. Γι’ αυτό υπάρχουν στο εμπόριο κατάλληλα αξεσουάρ τα οποία καλύπτουν ένα μέρος του έτσι ώστε μόνο το υπόλοιπο να είναι ορατό από εμάς. Εναλλακτική λύση στο παραπάνω πρόβλημα, μας δίνει και η χρήση μαύρης μονωτικής ταινίας.
Το παραπάνω άρθρο, έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό "Thalassa"
