Ολονύκτιο στο Κορινθιακό με bolognese και κινητό φελλό…

Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Αστέρια ΕνεργάΑστέρια ΕνεργάΑστέρια ΕνεργάΑστέρια ΕνεργάΑστέρια Ενεργά
 
Με τον πρώτο καλό σαργό...
Κείμενο - φωτογραφίες: Γιάννης Γιατράκος

Αρχές Σεπτέμβρη και το καλοκαίρι αρχίζει σιγά σιγά να φεύγει παραχωρώντας τη θέση του στο φθινόπωρο, με τις θάλασσες πιο ήσυχες από λουόμενους και σκάφη και τη θερμοκρασία σε ανεκτά για την εποχή επίπεδα. Η υπερβολική ζέστη που κυριαρχούσε το καλοκαίρι και μας έκανε στην κυριολεξία να υποφέρουμε, αντικαταστάθηκε από δροσερά βοριαδάκια και πολλή όρεξη για ψάρεμα.

Έτσι λοιπόν, συζητώντας με την παρέα μου αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ολονύκτιο ψάρεμα κάπου στον Κορινθιακό κόλπο. Οι προβλέψεις για την επόμενη μέρα ήταν καλές, με το φεγγάρι να βρίσκεται στο πρώτο τέταρτο και τη διάθεσή μας στο ζενίθ. Το ραντεβού ορίστηκε νωρίς το απόγευμα και μετά τις απαραίτητες προμήθειες σε τρόφιμα και νερό, δύο κιλά bigattini και μαλάγρες, αναχωρήσαμε για τον προορισμό μας. Την παρέα συμπλήρωσε την τελευταία στιγμή ο φίλος και συνεργάτης Γιώργος Φενερλής, ο οποίος ερχόταν από την Πάτρα για Αθήνα όταν πληροφορήθηκε το ραντεβού της υπόλοιπης παρέας στο Κορινθιακό και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει (ας έκανε κι αλλιώς). Η συνάντησή μας έγινε σχεδόν ταυτόχρονα στο λιμάνι όπου και θα ψαρεύαμε, αφού ο Γιώργος βρισκόταν περίπου στο μέσον της διαδρομής όταν χτύπησε το τηλέφωνο που τον έκανε ν’ αλλάξει προορισμό.

Στην άκρη του μόλου, παρακολουθώντας τους φελλούς...

Σε ελάχιστο χρόνο ο εξοπλισμός μας βγήκε από το αυτοκίνητο και πήρε τη θέση του στο τσιμέντο του μόλου. Καλάμια, απόχες, μαλάγρες, κουβάδες, καρεκλάκια και άλλα χρήσιμα παρελκόμενα γέμισαν το χώρο γύρω μας, συνθέτοντας ένα γνώριμο σε όλους μας σκηνικό. Με συντονισμένες κινήσεις, σε λίγη ώρα τα πάντα ήταν έτοιμα. Την παρασκευή της μαλάγρας ανέλαβε ο γνωστός σε όλους Μανώλης Ανδρεαδάκης, με "κολακευτικά" για τους υπόλοιπους λόγια αφού… τσακωνόμασταν για το ποιος θα την πρωτοφτιάξει. Χρησιμοποιήσαμε τρία κιλά μαλάγρα με γεύση τυριού, την οποία ενισχύσαμε με αμινοξέα τυριού – σκόρδου ενώ στο τέλος προσθέσαμε λίγες χούφτες bigattini.

Μελανούρι...

Στα ίχνη της μαλάγρας
Οι πρώτες μπάλες μαλάγρας έπεσαν στη θάλασσα ακριβώς μπροστά μας, αφήνοντας κατά την κάθοδό τους τα επιθυμητά ίχνη, ταυτόχρονα με τα δολωμένα με bigattini αγκίστρια. Τα φωσφοράκια στους φελλούς, παραταγμένα στη σειρά περίμεναν υπομονετικά τις πρώτες τσιμπιές. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα μικρά μελανούρια έκαναν την εμφάνισή τους, ακολουθούμενα από σαργουδάκια τα οποία με προσεκτικό ξαγκίστρωμα, επέστρεφαν στο φυσικό τους περιβάλλον. Λίγα bigattini ριγμένα με το χέρι συμπλήρωναν το διαρκές μαλάγρωμα του τόπου καλώντας έτσι τα ψάρια στην ψαρεύτρα μας.
Πράγματι, σε λίγη ώρα, ο φελλός του Μανώλη κάνοντας ένα απαλό βούλιαγμα, άρχισε να χάνεται από την επιφάνεια και το οπτικό μας πεδίο. Το απαραίτητο κάρφωμα που ακολούθησε την κίνηση του φελλού σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό ήχο των φρένων του μηχανισμού, ήταν αρκετό για να καταλάβουμε τη μάχη που έδινε το ψάρι στην άλλη άκρη του λεπτού παράμαλλου στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί από αυτό που το κρατούσε αιχμάλωτο. Όλοι μαζί, βγάλαμε τα καλάμια μας από το νερό δίνοντας έτσι χώρο στο Μανώλη να δουλέψει με άνεση το ψάρι, αποφεύγοντας ανεπιθύμητα μπερδέματα χωρίς λόγο. Η απόχη βρέθηκε στα χέρια του Στάθη που περίμενε την εμφάνιση του ψαριού, με σκοπό να δώσει τέλος στην αγωνία όλων μας. Σε λίγο, τα φώτα του μόλου μας αποκάλυψαν μια πλατιά γυαλάδα κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, δίνοντάς μας και το στίγμα του ψαριού. Σαργός κοντά στο κιλό, ίσως και μεγαλύτερος, που όμως με τίποτα δεν ήθελε να μπει στην απόχη και να φωτογραφηθεί μαζί μας. Τα συνεχόμενα κεφαλώματα του σαργού δοκίμαζαν το λεπτό παράμαλλο στα όριά του και τα δευτερόλεπτα περνούσαν βασανιστικά αργά. Ο χαρακτηριστικός ήχος της πετονιάς που σπάει ήταν το τέλος της αγωνίας του σαργού και ο δρόμος προς την ελευθερία του, αφήνοντάς μας να κοιτάμε αποσβολωμένοι το ψάρι που χάθηκε.

Ο Γιώργος μ' ένα σαργό...

Ο προβληματισμός
Ο Μανώλης, μετά το αρχικό σοκ, αντικατέστησε το κομμένο παράμαλλο με ένα καινούργιο και σε ελάχιστο χρόνο συνέχισε να ψαρεύει, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που συνέβη λίγο πριν. Την ησυχία της νύχτας, τη διέκοψε για άλλη μια φορά ο θόρυβος από τα φρένα του μηχανισμού του Μανώλη. Αυτή η μάχη κράτησε λιγότερο από την προηγούμενη, με το ίδιο αποτέλεσμα υπέρ του ψαριού και το παράμαλλο κομμένο κοντά στο αγκίστρι. Αλλαγή παράμαλλου με μεγαλύτερης διαμέτρου, καινούργιο αγκίστρι δολωμένο με ολοζώντανα σκουληκάκια και …ηθικό πεσμένο. Κάποια μελανούρια και σαργοί σε μεγαλύτερο μέγεθος από τα προηγούμενα μας παρηγορούσαν προσωρινά, στη σκέψη μας όμως βρίσκονταν τα ψάρια που είχαν χαθεί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το μαρτύριο συνεχίστηκε ακόμα δύο φορές, με εμένα να χάνω δύο μεγάλα ψάρια άγνωστης ταυτότητας, κόβοντάς μου την πετονιά ακαριαία μετά το κάρφωμα το πρώτο και κατά την διάρκεια της σύντομης πάλης το δεύτερο. Τα ψάρια βρίσκονταν από κάτω μας και εμείς δεν μπορούσαμε να τα πάρουμε.

Το ανεπαίσθητο κράτημα του φελλού μου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για κλάσματα του δευτερολέπτου, επιβεβαίωσε αυτό που συνέβαινε κατά τη διάρκεια της νύχτας...

Ι. Γιατράκος

Αναλογιζόμασταν τι ήταν αυτό που έφταιγε... Δεν βιαζόμαστε να σηκώσουμε τα θηράματα, αντίθετα τα δουλεύαμε προσεκτικά χρησιμοποιώντας τα φρένα του μηχανισμού και τις παραβολές των καλαμιών. Το πιθανότερο σενάριο ήταν ότι, λόγω του κυματισμού που υπήρχε, οι φελλοί ανεβοκατέβαιναν συνέχεια, εμείς δεν βλέπαμε άμεσα τις τσιμπιές και τα ψάρια έβαζαν βαθιά στο στόμα τους τα μικροσκοπικά αγκίστρια, με επακόλουθο να αντιλαμβανόμαστε τις τσιμπιές με αρκετή καθυστέρηση. Αυτό είχε σαν συνέπεια η πετονιά να βρίσκεται σε άμεση επαφή με τα δόντια τους, γι’ αυτό και μας έκοβαν τα παράμαλλα.

Αλλαγή τακτικής

Η μοναδική λύση στο πρόβλημα θα ήταν να αλλάξουμε όλες τις αρματωσιές με μεγαλύτερης διαμέτρου, κάτι που όμως εκείνη τη στιγμή ήταν δύσκολο και αρκετά χρονοβόρο για όλους. Προτιμήσαμε λοιπόν αυτές που ήδη είχαμε, παίρνοντας βέβαια το ρίσκο για τη συνέχεια του ψαρέματος, αποφασίζοντας συγχρόνως να δίνουμε περισσότερη προσοχή στα ανεπαίσθητα βουλιάγματα των φελλών.

Πράγματι, τα βλέμματα όλων καρφωμένα στα φωσφοράκια των φελλών, προσπαθούσαν να διακρίνουν ανάμεσα στον κυματισμό και το παραμικρό άγγιγμα στα δολώματά μας, έτοιμοι για κάρφωμα σε πρώτο χρόνο. Το ανεπαίσθητο κράτημα του φελλού μου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για κλάσματα του δευτερολέπτου, επιβεβαίωσε αυτό που συνέβαινε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ακαριαίο κάρφωμα και σε λίγο ο γνωστός παρατεταμένος ήχος των φρένων του μηχανισμού, ήχησε σαν μουσική στ’ αυτιά μας. Ελάχιστο σφίξιμο των φρένων και το ψάρι άρχισε να αλλάζει κατεύθυνση προς τα πάνω οδηγούμενο από το καλάμι. Κάποιες αλλαγές στην πορεία του αριστερά δεξιά ήταν οι τελευταίες προσπάθειες στον αγώνα του να ελευθερωθεί από το αγκίστρι που βρισκόταν καρφωμένο γερά στα χείλη του. Κουρασμένο από τη συνεχή πίεση της παραβολής του καλαμιού, παραδόθηκε στην απόχη που εδώ και λίγη ώρα βρισκόταν στα χέρια του Γιώργου, ο οποίος παρακολουθούσε από κοντά τη σκηνή. Ο 750αρης σαργός, φωτογραφήθηκε μαζί μας χαρίζοντας στη παρέα χαμόγελα και ικανοποίηση. Σίγουρα δεν ήταν από τα ψάρια που μας έκοβαν τα παράμαλλα προηγουμένως, ήταν όμως η ελπίδα για μια καλύτερη συνέχεια στο ψάρεμά μας. Η υπόλοιπη νύχτα κύλησε χωρίς απρόοπτα, με λίγα ψάρια να στολίζουν το ψυγείο μας και τις ελπίδες μας να σβήνουν στο πρώτο φως του ήλιου.

Η συνολική ψαριά μας...

Το ξημέρωμα μας βρήκε να απολαμβάνουμε τον πρωινό καφέ, παρά την κούραση που άρχισε να κάνει την εμφάνισή της στα πρόσωπα όλων μας. Άλλο ένα ψάρεμα είχε φτάσει στο τέλος του, αφήνοντας στο καθένα μας ανάμικτα συναισθήματα, όμορφες εικόνες και πολύτιμες εμπειρίες. Με αργές κινήσεις, τακτοποιήθηκε όλος ο εξοπλισμός στη θέση του και αφού μαζέψαμε τα σκουπίδια μας σε σακούλες, ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής με τη σκέψη μας πλέον στην επόμενη εξόρμηση.

Προετοιμασία μαλάγρας
Είναι πρωταρχικής σημασίας κατά τη γνώμη μου η μαλάγρα να φτιάχνεται και να παραμένει στον κουβά για μισή ώρα τουλάχιστον πριν ξεκινήσει το ψάρεμα, ώστε να προλάβουν τα υλικά να "δουλέψουν" μεταξύ τους. Επιπλέον, αφού τελειώσουμε την διαδικασία παρασκευής της - και απαλλαγμένοι από το άγχος της μαλάγρας - μπορούμε να απλώσουμε τον εξοπλισμό μας και να αρματώσουμε τα καλάμια μας με την ησυχία μας.

Ο εξοπλισμός μας
Το βάθος στο συγκεκριμένο σημείο που επιλέξαμε, ήταν περίπου εννέα με δέκα μέτρα, γι’ αυτό αποφασίσαμε να ψαρέψουμε με καλάμια bolognese μήκους 6 μέτρων και κινητό φελλό από 3 έως 5 γραμμάρια. Το μικρής έντασης ρεύμα που υπήρχε, μας διευκόλυνε στο στήσιμο της αρματωσιάς μας ώστε να μην έχει πολύ βάρος επάνω και τα μολύβια να είναι απλωμένα κατά μήκος της "μάνας" δημιουργώντας φυσική παρουσίαση στα δολώματα. Μοναδική εξαίρεση ήταν ο Γιώργος ο οποίος αναγκαστικά ψάρεψε με εγγλέζικο καλάμι γιατί κατά τη μεταφορά έσπασε τη μύτη του bolognese και ήταν αδύνατο να το επισκευάσουμε εκεί. Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια αρματωσιά με τους υπόλοιπους.

Για "μάνα" στους μηχανισμούς των καλαμιών είχαμε πετονιές διαμέτρου 0,16 – 0,18mm, ένα μέτρο παράμαλλο fluorocarbon διαμέτρου 0,12 – 0,16mm και αγκίστρια No 10 – 12 για bigattini.

Μετά την απαραίτητη βυθομέτρηση ακριβείας με τους ειδικούς βυθομετρητές, ξεκινήσαμε το μολύβωμα των φελλών, τοποθετώντας ένα βαριδάκι σε σχήμα τορπίλης μετά τον κόμπο μάνας – παράμαλλου το οποίο σταμάταγε πάνω σ΄ ένα βαριδάκι 0,10 γρ. για την προστασία του κόμπου. Το βάρος της τορπίλης ήταν περίπου ίσο με το 60 – 70 % του συνόλου της άνωσης του φελλού και από εκεί και πάνω το υπόλοιπο μολύβωμα, έγινε με βαριδάκια δαγκωτά των 0,10 γρ. μέχρι να συμπληρωθεί το συνολικό ερμάτισμα του φελλού.

Η μικροσκοπική χάντρα και το στόπερ από συνθετική κλωστή, ήταν ήδη περασμένα πριν το φελλό και το μόνο που έμενε ήταν να τοποθετηθούν τα φωσφοράκια στις κορυφές των φελλών, σημαντικό βοήθημα για την αναγνώριση των τσιμπημάτων των ψαριών.

Το παραπάνω άρθρο, έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό "Thalassa"

Χειροποίητα καλάμια ψαρέματος,

επισκευές & ανακατασκευές

με την υπογραφή Yiannis Giatrakos

Get in Touch

Custom Rods

AΣμολένσκυ 3 Ν. Φάληρο

Πειραιάς, Τ.Κ. 18547

T+30 6955 856376