Κόλλα για bigattini
Πρόκειται για μια κόλλα με φυσικά συστατικά, η οποία δεν αλλοιώνει τη γεύση και χρησιμοποιείται για να κολλάμε τα bigattini στις περιπτώσεις που προαναφέραμε. Η κόλλα αυτή, διατίθεται στο εμπόριο είτε σε φυσική – άγευστη μορφή σε σκόνη, είτε εμπλουτισμένη με άρωμα σε ειδικές συσκευασίες διαφορετικού βάρους (από 200 έως 500 gr ή και ένα κιλό). Μας επιτρέπει να κολλάμε μεταξύ τους τα μικρά σκουληκάκια έτσι ώστε να επιτυγχάνουμε μαλάγρωμα σε βάθος ή σε σημεία όπου επικρατούν ισχυρά ρεύματα. Συνήθως, μαζί με την κόλλα και τα bigattini αναμειγνύουμε μικρά βότσαλα ή άμμο για να βαρύνει το μείγμα και να φτάσει γρηγορότερα στο βυθό.
Η διαδικασία είναι απλή, αρκεί να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για να αποφύγουμε δυσάρεστες και αντιπαραγωγικές καταστάσεις. Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα τα bigattini να είναι καθαρισμένα από το πίτουρο ή το πριονίδι που περιέχουν στη συσκευασία τους και αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση σήτας με την οποία το καθαρίζουμε. Επίσης, τα bigattini θα πρέπει να είναι στεγνά από υγρασία και αρκετά κινητικά, πράγμα που σημαίνει πως θα πρέπει να τα έχουμε σε κανονική θερμοκρασία (εκτός ψυγείου δλδ.,) αρκετή ώρα νωρίτερα.

Κατόπιν, τα τοποθετούμε σε μια αρκετά φαρδιά λεκάνη και τα "αλευρώνουμε" καλά με μια ποσότητα κόλλας σε σκόνη. Στο σημείο αυτό, αν κρίνουμε απαραίτητο, θα πρέπει να προσθέσουμε την άμμο ή τα μικρά βότσαλα και να τα ανακατέψουμε καλά μεταξύ τους. Στη συνέχεια, τα ραντίζουμε ελαφρά με λίγο νερό, χρησιμοποιώντας ένα ραντιστήρι σαν αυτό που έχουμε για τα λουλούδια στο σπίτι μας και τ’ αφήνουμε έτσι για 10 με 15 λεπτά μέχρι να δράσει η κόλλα. Όταν περάσει ο απαραίτητος χρόνος, δοκιμάζουμε με τα χέρια μας το μείγμα, για να διαπιστώσουμε κατά πόσο κολλάει ή όχι. Πιο συγκεκριμένα: Αν το μείγμα κολλάει πολύ, σημαίνει πως η ποσότητα νερού που βάλαμε ήταν υπερβολική και θα πρέπει να ρίξουμε κι άλλη κόλλα, περιμένοντας λίγη ώρα ακόμη έτσι ώστε να στεγνώσει το μείγμα.
Αν κολλάει λίγο και πάλι χρειάζεται να ρίξουμε κόλλα, όμως αυτή τη φορά μικρότερη ποσότητα περιμένοντας ώσπου να στεγνώσει.
Μόνο αν το μείγμα δεν κολλάει καθόλου στα χέρια μας, σημαίνει πως χρησιμοποιήσαμε σωστές δόσεις στα υλικά και η μαλάγρα μας είναι έτοιμη για χρήση. Το μόνο που απομένει, είναι να της δώσουμε τη μορφή που θέλουμε (μικρές μπάλες για μαλάγρωμα με την σφεντόνα ή σε μορφή πλάκας αν τη ρίξουμε μπροστά μας με το χέρι) και να ξεκινήσουμε το ψάρεμα μας.

Κόλλα για μαλάγρα σε μορφή αλεύρων
Η κόλλα που χρησιμοποιούμε στις μαλάγρες με τη μορφή αλεύρων, έχει την ίδια μορφή με την κόλλα για τα bigattini, είναι δηλαδή σε σκόνη. Κατασκευασμένη και αυτή από οικολογικά – φυσικά προϊόντα, προσφέρει μεγαλύτερη συνοχή στα υλικά που χρησιμοποιούμε στις μαλάγρες μας. Ο σκοπός της είναι να συγκρατήσει για λίγο χρόνο τα υλικά μεταξύ τους έτσι ώστε να μη διαλυθούν άμεσα κατά την κάθοδο προς το βυθό και το μείγμα να αρχίσει να διαλύεται αργότερα. Γι’ αυτό το λόγο η κόλλα για τη μαλάγρα, θεωρείται απαραίτητη όταν θέλουμε να μαλαγρώσουμε σε βαθιά νερά ή όταν έχουμε έντονα ρεύματα και δεν θέλουμε το ίχνος της μαλάγρας να ξεκινάει από την επιφάνεια αλλά από τα μεσόνερα και το βυθό.
Η ποσότητα της κόλλας που θα χρησιμοποιήσουμε, εξαρτάται από τα υλικά που περιέχει η μαλάγρα, όπως η άμμος, τα βότσαλα, τα bigattini που πιθανόν να προσθέσουμε κ.ά., αλλά και από την ποσότητα της μαλάγρας που φτιάξαμε: συνήθως, αρκούν μία με δυο κουταλιές της σούπας ανά κιλό μαλάγρας αλεύρων για να δέσει σωστά το μείγμα και να κρατήσει την ομοιογένεια του μέχρι το βυθό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κόλλα προστίθεται στα άλευρα πριν βάλουμε μέσα νερό, ανακατεύοντας ταυτόχρονα πάρα πολύ καλά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο και αφού προστεθεί στη συνέχεια και το νερό, η μαλάγρα θα αποκτήσει καλή συνοχή, αποτελώντας ένα ομοιογενές μείγμα.

Κυανοακρυλικές κόλλες
Πρόκειται για τις γνωστές κόλλες γενικής χρήσης, που σε αρκετές περιπτώσεις θα αποδειχθούν σωτήριες για τον εξοπλισμό μας και κατ’ επέκταση για το ίδιο μας το ψάρεμα, αφού με αυτές μπορούμε να αποκαταστήσουμε αρκετές μικροζημιές και να συνεχίσουμε! Ας δούμε λοιπόν ποια διαδικασία θα ακολουθήσουμε στις συχνότερες των περιπτώσεων.

Σπάσιμο μέρους της κορυφής του καλαμιού
Είναι συχνό φαινόμενο, κατά τη μεταφορά ή από λάθος άνοιγμα (από απροσεξία συνήθως), να σπάσει ένα κομμάτι μικρού μήκους κοντά στο δαχτυλίδι της κορυφής του τηλεσκοπικού εγγλέζικου καλαμιού. Με μια σταγόνα κυανοακρυλικής κόλλας στιγμής τύπου Logo και λίγο γυαλόχαρτο, που είναι εύκολο να τα έχουμε πάντα μαζί μας αφού δεν πιάνουν ιδιαίτερο χώρο, να συνεχιστεί το ψάρεμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σαν να μην έγινε τίποτα. Η διαδικασία είναι απλή:

Ζεσταίνουμε με τη φλόγα ενός αναπτήρα για ελάχιστα δευτερόλεπτα το μεταλλικό στέλεχος του δαχτυλιδιού της κορυφής του καλαμιού για να αφαιρέσουμε το σπασμένο κομμάτι απ’ το εσωτερικό της. Κατόπιν, λειαίνουμε με το γυαλόχαρτο ελαφρά το κομμάτι της μύτης του καλαμιού που θα μπει στο δαχτυλίδι της κορυφής, ώστε να μην έχει ίνες που προεξέχουν στο σημείο σπασίματος και δοκιμάζουμε αν εφαρμόζουν σωστά μεταξύ τους. Αν η μύτη του καλαμιού είναι παχύτερη, λειαίνουμε μέχρι να έρθει στο σωστό πάχος. Αφού σιγουρευτούμε ότι ταιριάζουν απόλυτα, ρίχνουμε μια σταγόνα κόλλα στη μύτη του καλαμιού και τοποθετούμε το δαχτυλίδι της κορυφής.
Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε επίσης και στα τρίσπαστα εγγλέζικα καλάμια μας, αρκεί το σπάσιμο να είναι πολύ μικρού μήκους, σχεδόν εκεί που τελειώνει το δαχτυλίδι της κορυφής. Θα πρέπει να γνωρίζουμε βέβαια, πως κάθε εκατοστό που αφαιρούμε από το καλάμι μας επηρεάζει σε μικρό βαθμό την σκληρότητά του, ανάλογα το μήκος (μικρό ή μεγάλο) που σπάει κάθε φορά.

Σπάσιμο μικροεξαρτημάτων
Η χρήση της κυανοακρυλικής κόλλας, δεν περιορίζεται μόνο στα σπασίματα καλαμιών, αλλά μπορεί να βρει εφαρμογή σε διάφορα μέρη του εξοπλισμού μας, όπως στις στριφταροπαραμάνες, στους φελλούς κ.ά. Για παράδειγμα, στο εμπόριο κυκλοφορούν κάποιες στριφταροπαραμάνες για φελλούς, με ενσωματωμένη "χάντρα", μέσα από την οποία κινείται η μάνα της αρματωσιάς μας. Η χάντρα αυτή αποτελείται από δυο πλαστικά μέρη, που πολλές φορές τυχαίνει να ξεκολλήσουν, προκαλώντας είτε μπλεξίματα στην αρματωσιά είτε εμπόδια στην άνετη κίνηση της αρματωσιάς μας προς το βυθό. Η λύση και πάλι είναι απλή, αρκεί να έχουμε μαζί μας λίγη κόλλα στιγμής απ’ την οποία θα ρίξουμε μια σταγόνα ανάμεσα στα δυο πλαστικά μέρη και θα κρατήσουμε για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να γίνει η συγκόλληση. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δεν είχαμε μαζί μας λίγη κόλλα, η λύση θα ήταν να αντικαταστήσουμε την "χαλασμένη" στριφταροπαραμάνα με κάποια καινούργια, πράγμα χρονοβόρο γιατί θα έπρεπε να κόψουμε ταυτόχρονα και την αρματωσιά μας και να φτιάχναμε απ’ την αρχή μια καινούργια.

Όλα αυτά και μερικά ακόμα, μπορούν να γίνουν εύκολα και γρήγορα επιτόπου, κατά την διάρκεια του ψαρέματος στη θάλασσα.
Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις, που απαιτούν πιο άνετες συνθήκες "παρέμβασης", όπως είναι αυτές του σπιτιού μας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι δυνατόν να κουβαλάμε τα πάντα μαζί μας. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή που ακολουθεί:

Αλλαγή σπασμένου οδηγού μονής στήριξης
Θεωρώντας ότι είναι απίθανο να έχουμε μαζί μας ολόκληρο σετ οδηγών για το καλάμι μας, για την περίπτωση που κάποιος οδηγός σπάσει στο ψάρεμα, κρίνω ότι αυτή η διαδικασία γίνεται "κατ’ οίκον".
Αν σπάσει λοιπόν κάποιος οδηγός μονής στήριξης και δεν γνωρίζουμε ή δεν έχουμε τα απαιτούμενα υλικά ώστε να αφαιρέσουμε τις παλιές κόλλες, τα νήματα και τον οδηγό για να τον δέσουμε απ’ την αρχή, μπορούμε εύκολα να κάνουμε τα εξής:
Ζεσταίνουμε για λίγα δευτερόλεπτα με κάποια συσκευή παραγωγής θερμού αέρα το σημείο πάνω από τα νήματα που βρίσκεται ο σπασμένος οδηγός. Με τη βοήθεια κάποιου μυτοτσίμπηδου, αφαιρούμε τραβώντας προς τα έξω τον σπασμένο οδηγό και στη θέση του τοποθετούμε τον καινούργιο, βάζοντας ταυτόχρονα μια σταγόνα κυανοακρυλικής κόλλας. Το αποτέλεσμα είναι γρήγορο (αντίθετα από τη διαδικασία δεσίματος του οδηγού από την αρχή) και ασφαλές, ενώ δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από το αρχικό, αρκεί η διαδικασία να γίνει με προσοχή.

Κόλλες για κόμπους
Υπάρχουν κόλλες με τις οποίες μπορούμε να ενισχύουμε τους κόμπους στις αρματωσιές μας ή να κολλήσουμε για κάποιο λόγο τα στόπερ που φτιάχνουμε από νήμα στη μάνα της αρματωσιάς μας για να μην μετακινούνται.
Όμως σ’ αυτό το σημείο, οφείλω να τονίσω πως το μόνο που προσφέρει η χρήση της κόλλας στους κόμπους, είναι ένα μικρό ποσοστό ενίσχυσης και τίποτα περισσότερο. Επομένως, δεν είναι δυνατόν κάνοντας ένα κόμπο αμφιβόλου ποιότητας και αντοχής, να έχουμε την απαίτηση ν’ αντέξει στα όρια αντοχής της πετονιάς αν χρησιμοποιήσουμε κόλλα. Θα πρέπει οι κόμποι μας να είναι άριστα κατασκευασμένοι και μόνο αφού είμαστε σίγουροι για τις αντοχές τους, να τους ενισχύσουμε με κόλλα ζητώντας αυτό που λέμε "το κάτι παραπάνω".

Βλέπουμε λοιπόν ότι η χρήση της κόλλας στο εγγλέζικο, όπως εξάλλου και στις άλλες τεχνικές, έχει πολλές εφαρμογές αρκεί να έχουμε τη διάθεση να ενισχύσουμε θετικά τους παράγοντες που επηρεάζουν το αποτέλεσμα των ψαρευτικών μας εξορμήσεων και να μην αφήσουμε τα "μικροατυχήματα" να μας κάνουν ζημιά!
Σε γενικές γραμμές, η χρήση της κόλλας στο ερασιτεχνικό ψάρεμα, περιορίζεται μόνο από τη φαντασία μας, καθώς έχει άπειρες εφαρμογές σ’ αυτό, ανάλογα με το τι θέλουμε να κάνουμε.